Get Adobe Flash player

Heren 1 omzeilt lastige klip Esch Stars

Mare Volley / Heren 1 had oet in Vasse weer de nodige problemen met Esch Stars, een voor het gevoel altijd lastige wedstrijd. De Noord Deurningse gasten hadden in de eerste helft van de wedstrijd middels de midblokkering weinig in te brengen tegen het gehak van de thuisploeg, die daarnaast ook met een flinke portie boerenslimheid menig aanval via de Mare Volley blokkering wegtikte. Die slimheid hadden de gasten niet, menig aanval eindigde in de Vasserse blokkering. Ook tactisch ontbrak het de gasten aan dezelfde slimheid, door bij voortduring te spelen op de plekken waar de Vasserse verdediging stond opgesteld. Hoe kwamen de gasten dan toch tot winst? In de openingsset: niet. Van 18-18 liep de thuisploeg weg naar 24-19. Een fraaie inhaalrace eindigde met een opslag in het net: 25-23. In de tweede omloop was het vooral diagonaal Jort Johannink die de show stal. Met zijn eerste strakke opslagbeurt werd 9-6 achterstand omgezet in 9-11 voorsprong. Zijn tweede opslagbeurt naar 15-21 werd beslissend voor de 20-25 winst. Daarna brak het open  en had een beter draaiend  Mare Volley / Heren 1 weinig moeite meer met de thuisploeg. Met 17 en 18 tegen 25 werd ondanks de nodige problemen toch een gemakkelijke 1-3 winst in de tuk gestoken.

Teamfoto 1

 

 

 

 

 

 

De term “altijd lastig” is wat mij betreft bestemd voor andere verhaaltjesvertellers. Zo’n enorm uitgekauwd cliché is beter om te vermijden. Maar ja, wat als het een waarheid als een koe is? Esch Stars uit, altijd lastig. Datzelfde zullen de Vasserse sterren ook denken: Mare Volley uit, altijd lastig. Te Noord Deurningen kregen de Esch Stars ook af en toe stevig klop. Maar goed: dat duel volgt over een half seizoen, het treffen te Vasse stond op vrijdag 15 oktober geprogrammeerd. Zijn er redenen aan te voeren waarom het zo lastig is? Van vroeger uit natuurlijk wel, toen de Vassersen het onderkomen hadden van het formaat kippenhok. Waar de scheids aan de muur geplakt zat en publiek welkom was in het materialenhok. En natuurlijk de eeuwige fanfare of andersoortig blaas – of dweilorkest dat vanuit de kelder toeterend de noten probeerde te verzorgen. Veel is veranderd, behalve dat Vassers eigen bigband al aan het begin van de avond toeter is. Niet vanuit de kelder overigens, in dit nog vrij nieuwe onderkomen. Een prachtig onderkomen, vergelijkbaar met de Mare waarin ook een veld past; maar om het veld heen is er meer ruimte. Wellicht is er wat bezuinigd op de kleedkamers. De Noord Deurningse formatie betrad toch echt de kleedkamer waarop het bordje “heren gasten” geprikt stond, maar gezien het aantal slingerende pumps en BH’s was dat niet helemaal wat het was.

Toch is Mare Volley / Heren 1 er nog niet in geslaagd in deze prettige zaal de status “altijd lastig”  van zich af te schudden.  Het vernieuwde en verjongde Mare Volley / Heren 1 startte het avontuur na de zomer van 2019. Mare Volley / Heren 1 speelde zowat een half seizoen tegen de degradatiestreep aan, en het 4-0 verlies in december 2019 bij de toenmalige staartploeg Esch Stars bracht de Noord Deurningse vereniging in serieus zwaar weer. Na tien wedstrijdronden had Mare Volley / Heren 1 nog slechts een luttel puntje voorsprong op datzelfde Esch Stars, de nummer eennalaatst in de competitie. En de staartploeg Wevo Heren 2 stond op slechts twee puntjes achterstand. De groei in het kalenderjaar 2020 was onstuimig. Bij het afbreken van de competitie na zestien wedstrijdronden had Mare Volley / Heren 1 plots het dubbele aantal winstpunten ten opzichte van Wevo Heren 2, dat laatste bleef. De Noord Deurningse formatie zag de groei beloond met een sprong naar de zevende plek.

In de openingsset van de 2021 werd het wederom serieus zwaar weer. De openingsserve van Roel Westemeijer eindigde in het net. Dat is zo’n “oei” moment, vergelijkbaar met wanneer libero Robbin Groeneveld een ketspassing aflevert. Het is niet zo zeer de fout an sich, maar het staat symbool voor de Mare Volley ploeg die opa allerlei gebieden teveel fouten maakt en er even niet uit komt. Toch leek die eerste foutserve de schijn te bedriegen. De gasten kwamen voor het eerst op voorsprong door een dikke knal van Michiel Westerhof, die tekende voor 5-6. Met drie directe punten uit een venijnige opslag van Peter van Deth werd het eerste gaatje naar 7-9. Martijn Lammers deed er een flinke schep bovenop door van 10-10 naar 10-15 te serveren. Daarna liep het spaak bij de gasten. Met een enkele opslagbeurt sloegen de Vassersen zich van 10-15 naar 17-15. De Mare Volley heren waren bij 18-18 achterop, maar daarna ging het opnieuw hard. Via 23-18 wist Esch Stars een legio set points te bemachtigen op 24-19. Met Peter van Deth aan opslag en Martijn Lammers lekker scorend aan de buitenkant werden op één na alle setpoints weggewerkt: 24-23. Toch wat kenmerkend bleef door een netserve van Peter van Deth de winst bij de thuisploeg: 25-23.

In het tweede bedrijf leek het getuige de 3-0 achterstand echt een lastige avond te worden. Roel Westemeijer bleek nu wel op dreef en pareerde naar 3-4, en dat zette de thuisploeg middels 9-6 recht. Via een mooie one-man-show van Jort Johannink, die heerlijk strak serveerde, werd de 9-6 achterstand omgevormd in 9-11 voorsprong. Hij herhaalde het kunstje in zijn tweede opslagbeurt, welke de gasten op 15-21 voorsprong bracht. Nu was het de thuisploeg die aan het inhalen sloeg, en daarbij geholpen werd door twee uitgeslagen Mare Volley aanvallen: 20-22. De gasten kwamen middels een knal van Martijn Lammers in het goede spoor en sloten af met 20-25.

Het was weliswaar 1-1, maar de gasten hadden het verdomd lastig. Dat lag vooral aan gebrek aan slimheid, tactische dommigheid. Trainer / coach Ruud Veldscholten probeerde steeds verbaal duidelijk te maken dat er geen ruimte rechtdoor langs de lijn lag, waar de Vasserse verdediging stond geposteerd. Het leek evenwel een aanbeveling  om het toch in de rechtdoor te proberen. Tekenend was toen Martijn Lammers in de derde doorgang op de bank plaats nam  en de coach nogmaals zijn bedoelingen uitlegde, en vooral er op wees wanneer één der veldspelers de tips wel terharte nam en in de vrije zone midachter gemakkelijk scoorden. Dat had hij bij terugkomst in de vierde set goed in zijn oren geknoopt, waarna hij de ene na de andere score in de midachterzone aaneen reeg. Leuk natuurlijk, maar om alle tien spelers een setje te laten bankzitten om de bedoeling duidelijk te maken is ook al zo wat. Daarvoor zouden de time outs, de pauze’s tussen de sets en de verbale aanwijzingen vanaf de kant toch moeten volstaan.

Laten we het er maar op houden dat het een stel eigenwijze pottuffels bij elkaar zijn. Dat bleek ook wel op de stelselmatige manier waarin de aanvallen in de Vasserse blokkering werden geslagen. Die werden dan veelal wel verdedigd waardoor er lange rally’s, maar bepaald niet de lange zinderende rally’s waar de liefhebber op zit te wachten. Esch Stars deed het aanvallend een stuk beter en slimmer. De Mare Volley midblokkering was kansloos tegen het geweld van de thuisploeg. Aan de buitenkant werden juist de handjes van het  Mare Volley blok gezocht en weggetikt. Het klinkt haast als een afstraffing voor de gasten, die tegenstrijdig genoeg wel de tweede set binnen sleepten. De onderliggende partij sleepte de setwinst puur op sterk serveren binnen.

De overige twee sets gingen met 17-25 en 18-25 naar de Noord Deurningse formatie. De neiging is er om te concluderen dat na winst in de tweede set, het ging draaien. Deels is dat ook zo, maar de twee volkomen identieke sets kenden een zeer grillig verloop. Beide keren was het Roel Westemeijer die met 1-6 en 0-6 de thuisploeg op onoverbrugbare afstand zette. Niet dus. Beide keren waren de Vasserse sterren bij 6-7 weer nabij, en namen middels 12-10 en 12-11 voorsprong. In beide sets namen de gasten het weer over bij 12-13 en 13-14 om daarna weg te lopen. In de derde doorgang werd het verschil op 15-19 gezet door een opslagbeurt van Jort Johannink. Vlotte scores van Michiel Westerhof en Nick van Deth hielpen de gasten daarna naar de 17-25. In de vierde set bleef het tot 18-20 spannend. Daarna werd de set in één ruk uitgeserveerd naar 18-25. Maar ja, door wie? Elk punt is genoteerd. Van de laatste vijf scores waren er drie aan de buitenkant door  Martijn Lammers. Maar wie er achter de opslaglijn stond, is niet genoteerd. En daar het nu bijna twee weken na afloop wedstrijd is, ben ik ook werkelijk vergeten wie het was.

En dat brengt me gelijk op het afsluitende punt. De zin van het publiceren van een wedstrijdverslag twee weken na dato lijkt me gering tot nul. En als iets gering tot nul zin heeft, waarom dan nog doen? Het is een vrij plots besluit om te stoppen, maar ik geef mezelf nog één escaperoute. Morgen, vrijdag, speelt Mare Volley / Heren 1 tegen Twente ’05 Heren 3. Als dat wedstrijdverslag zoals traditioneel zondags op de website staat, dan valt het besluit nog te heroverwegen.

Maar eerlijk gezegd heb ik zo’n vermoeden welke kant het op gaat, en volgen de famous last words al vast. De oudste Mare Volley leden hebben als geboortejaar 1990. Dat was het jaar dat ik bij DeVoKo de leeftijd had om naar de senioren te gaan. We hadden een fantastisch seizoen als Jongens A achter de rug, een echt kameradenteam. In het team was veel niveauverschil, maar als kameraden hadden we in een heus teamgesprek aangegeven graag bij elkaar te willen blijven bij de senioren. Voor ons gevoel is dat destijds duidelijk toegezegd, waarna de verdeling over Heren 1, 2, 4 en 6 begon. Binnen een paar seizoenen kwam alles bij elkaar in de Denekampse hoofdmacht uitgezonderd degene die in Heren 6 was gestart; ik dus. Maar mijn kameraden wilden mij ook bij Heren 1 betrekken, en vroegen mij om manager te worden. Geen idee wat ze precies van mij verwachtten en geen idee wat de taken zouden moeten zijn, nog steeds niet trouwens. Het enige wat me vrij snel duidelijk werd is dat er wekelijks wat in het lokale blaadje Denekamps weekblad (nu Dinkellandvisie) werd verwacht, en om de naam DeVoKo in leven te houden ook bij gelegenheid de Twentsche Courant (nu Tubantia) moest worden geïnformeerd. En zo begon het. Terwijl de oudste Mare Volley leden nog in de luiers liepen en de jongsten nog niet eens in de, euuh, pijpleiding zaten, waren mijn eerste wedstrijdverslagen een feit. Wat een tijd. Zaterdagmiddag’s thuiswedstrijd om 15:00 uur, d e eerste meter bier in de kantine om 17:00 uur en tegen 23:00 uur hoepeldik het immense kaartje betalen en dan alsnog met zijn allen naar de Boeskoolstad gaan, om tegen 05:00 uur nog hoepeldikker het taxibusje richting ’t Doarp te nemen. Tja, dat was 30 jaar pré Corona.

Ik was erbij en het was legendarisch. Tijdens Pinkpop 1994 zorgde het massaal springende publiek tijdens Rage against the machine er voor dat een lichte aardbeving werd gemeten. Het was 1994 indeed, de helft van Heren 1 moest toen nog geboren worden.

Een kleine 30 jaar heb ik gezegd wat ik er van vond. In de beginjaren sloot ik een seizoen traditioneel af met een soort van eindejaarsstunt. In die tijd brak de band Korn door met het nummer Adidas, een afkorting voor All day I dream about sex. Vond ik wel grappig. Ik heb wekenlang via alle mogelijke media aangekondigd dat DeVoKo Heren 1 een nieuwe shirtsponsor zou krijgen. In de laatste thuiswedstrijd maakte nik bekend dat het wereldberoemde Adidas de sponsor zou worden en de heren trainingspakken zouden gaan dragen met de tekst “All day I dream about sex”. Kreeg ik het bestuur op mijn dak, die in onderhandeling waren met een nieuwe hoofdsponsor zijnde Schlichter Makelaars en waarbij deze ongein erg ongelegen kwam. Oeps, sorry…

Dat Heren 1 speelde jarenlang derde divisie, hetgeen toen Twente en de Achterhoek inhield. Zelfs nog even tweede divisie, waardoor Brabant en Limburg erbij kwamen. Ik schreef mijn verhaaltjes voor een groter bereik dan ik zelf voor mogelijk hield. Ook mensen die niets met volleybal hadden, hadden mijn stukkie in Dinkellandvisie gelezen. Tegenstanders hadden het erover. Tegenwoordig schrijf ik voor een paar man en een paardekop. Misschien dat een man of tien mijn schrijfsels leest. Geeft niets, ik doe dat nog steeds met even veel plezier.

Dat plezier is er nu van af, nu ik door persoonlijke omstandigheden (gewoon tijdgebrek) wedstrijdverslagen niet meer binnen een redelijke termijn kan brengen. Het feit dat mijn vrienden van Heren 1 mij bij het team wouden betrekken en ik daardoor stukjesschrijver ben gaan worden, heeft mijn hele leven op de meest positieve manier op de kop gezet. Daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn. Het is een vreemde manier om na een paar wedstrijden er de brui aan te geven, maar het zij zo. Het was bijzonder, en dat was het.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>