Get Adobe Flash player

Mokerslag voor Mare Volley Heren 1 in degradatieduel

Gesterkt door twee flitsende optredens in de laatste twee thuisduels, was er in het Noord Deurningse kamp geen enkele twijfel: het uitduel bij de nummer laatst zou voor de hoofdmacht van de volleybalvereniging Mare Volley het omkeerpunt worden in de treurige balans buiten het eigen Kulturhus de Mare. Dat werd het bepaald niet. In een ronduit zwakke, bijna beschamende vertoning werd thuisploeg Esch Stars opzichtig in het zadel geholpen. De Vasserse sterren grepen het buitenkansje aan en deklasseerden de gasten met 25-14, waar de jeugd de voorkeur had gekregen. De routiniers deden het niet veel beter en incasseerden het tweede verlies middels 25-20. Via een servebeurt naar 0-7 leek het Noord Deurningse vlaggenschip het tij te willen keren. Maar een serie foute opslagen in het spannende maar kwalitatief zwakke einde bracht via 26-24 de winst bij de rode lantaarn drager. Zelfs in de bonusset wisten de gasten de mentale armoede niet te ontsnappen en incasseerden middels 25-17 een onvoorstelbaar harde dreun.

Teamfoto 1

 

 

 

 

 

 

In dit volleybalseizoen 2019 – 2020, dat maar als opbouwseizoen moet worden gezien, is de situatie weer ontstaan dat Tuincentrum Oosterik / Heren 1 buiten eigen Kulturhus de Mare een ander gezicht laat zien dan in eigen thuishonk. De resultaten geven een zorgelijk beeld. Vijf partijen werden buiten Noord Deurningen afgewerkt. Bij Saasveldia en Havoc werd de Oosterik formatie zonder setwinst op de trein terug naar huis gezet. Bij Rivo 3, Polstars en Flevoll werd de gedane moeite uitgekeerd in winst van een setje. De setwinst bij Polstars is een verhaal op zich. Trainer / coach Ruud Veldscholten besloot voor aanvang van het duel zijn gehele passlinie aan de kant te laten. De Mare Volley ploeg ging in dit setje opoffering uiteraard onderuit door een stevige trits onzuivere passings. In het tweede bedrijf werd de routine ingebracht, en werd bij Polstars werd juist de spil waar het om draait aan de kant gehouden; dat moest in dit makkie wel kunnen. Het zand in de ogen strooien slaagde voorbeeldig. Vanaf eind tweede set deed de thuisploeg uit Bentelo wel weer beroep op hun sterspeler, waarna het vanaf de derde doorgang snel gebeurd was weer gebeurd was met de Noord Deurningse gasten.

Wellicht zou het betiteld kunnen worden als een tactisch masterplan, maar de situatie om een tegenstander zand in de ogen te strooien om een gestolen setje binnen te harken is niet hetgeen waar de ploeg met een abonnement op de vierde plek en eenmalig kampioen van de klasse niet graag wil zitten.

Het uitcomplex was zo’n psychologisch dingetje waar de Oosterik formatie in de beginjaren het flink mee te stellen had, en dat vorig seizoen bij het debuutjaar in de eerste klasse weer flink de kop op stak. Het woord uitcomplex werd tot nu toe zorgvuldig vermeden. Er zijn in de loop van de jaren al zoveel problemen geweest op mentaal vlak, waardoor de ploeg een ideaal onderwerp zou zijn in een afstudeerscriptie van een student sportpsychologie. Problemen met het spelen op donderdagavond en zaterdag bijvoorbeeld; gelukkig lijken die overwonnen. Het grote smoezenboek dat bij verloren uitwedstrijden uit de kast werd gehaald, alsof het aan de bal of de lichtinval of een naar shag ruikende zaal zou kunnen liggen. Een speler die in trainingen sprongopslagen als kanonkogels afvuurde, en in wedstrijdverband geen enkele opslag binnen de lijnen wist te krijgen. Lijkt ook verleden tijd; gelukkig. En dan spelers die bij de eerste balaanraking een fout maken, direct zich de teneur aanmeten “dat het weer zo’n dag is” en de wedstrijd lang blijven hangen in hun fouten. Dat lijkt toch wel het meest hardnekkige mentale probleem waar meerdere spelers mee lijken te kampen. Om de ploeg dan ook nog met een uitcomplex op te zadelen, dat maakt het niet makkelijker om uit het gedrang van weinig mentale weerbaarheid te komen.

Bovendien: op vrijdag 6 december 2019 zou dat probleem met wedstrijden buitenshuis tot het verleden behoren. Geen enkele dienaar van het Mare Volley collectief dat daaraan twijfelde. Met twee swingende tot zelfs sensationele thuiswedstrijden achter de rug was de teneur omgeslagen naar positivisme. De uitwedstrijd bij Esch Stars, de ploeg die de ranglijst van onderen afsluit, kwam in die positieve golf op het juiste moment. De vorige vijf wedstrijden buitenshuis waren pet, maar te Vasse zouden de nieuwe tijden aanbreken.

De aanvliegroute die trainer / coach Ruud Veldscholten bedacht had om deze noodzakelijke winst te bewerkstelligen, was op zijn minst opvallend te noemen. Bijvoorbeeld om plek in te ruimen voor Mart Willemsen, die na zijn enkelblessure zich langzaam maar zeker weer terug vecht maar die aan de andere kant nog geen enkele minuut wedstrijdritme had opgedaan. Ook voor de andere drie jongelingen was plek ingeruimd in de basiszes. Een blik op de reservebank gaf een onwezenlijk beeld, met Huub Oude Griep en het trio van Deth breurs aan de kant. Kort door de bocht gesteld zou de conclusie kunnen zijn dat de jeugd de kans bepaald niet heeft gegrepen. Maar dat is indeed te kort door de bocht. Vanaf 20-12 in de openingsset werd met twee wissels getracht het noodlot te voorkomen. Het was juist de routine die met een foutenpercentage op de proppen kwam, waarmee rode lantaarn drager Esch Stars in het zadel werd geholpen. Met wat fantasie zou gesteld kunnen worden dat de trainer / coach weer een tactiek uitprobeerde van zand in de ogen strooien, om daarna toe te slaan. De Mare Volley routiniers hadden meer dan drie sets de kans om dat daarna toe te slaan in praktijk te brengen, maar geen enkele kans werd benut. In de slotfase van de derde doorgang waren het vier aanvalsfouten en twee foute opslagen van het “oude” Mare Volley die zelfs het stelen van een bonussetje bij de nummer laatst voorkwamen.

En in die positieve golf stonden eigenlijk alle signalen op groen. In eigen Vassers huis had Esch Stars één winst weten te boeken op Wevo, de nieuwe nummer laatst, na de barrage van de vijfde set. Het bleek wel waarom. Van de oude Vasserse sterren met ofwel een breed bonkig voorkomen dan wel lang en bonkig, was behoudens de geslepen spelverdeler iedereen inmiddels gestopt. Wat overbleef was precies een zestal dat geheel in Esch Stars traditie technisch onbeholpen speelt. En van dat zestal bleken zowel de spelverdeler als de diagonaal en tevens tweede spelverdeler van geringe lengte, waardoor de Mare Volley buitenkant de ideale mogelijkheid kreeg om over, door of via dat blok te scoren. Tja. Laten we het er maar op houden dat de ideale mogelijkheid door de spelers niet op waarde werd geschat.

Die geslepen Vasserse spelverdeler is op zich een open boek. De waarschuwing van de trainer / coach was dan ook dat vroeg in de wedstrijd, zo mogelijk in de eerste actie, het geven van een set up zou worden overgeslagen en met een doortikbal getracht zou worden de Mare Volley verdediging te splijten. Hoe zijn Heren 1 manschappen met die waarschuwing omgingen was legendarisch, al klinkt dat ongewild wat cynisch. Bij de eerste passing die de Vasserse spelverdeler in handen kreeg, zag hij een tweemansblokkering opdoemen. De bal werd derhalve naar de midaanval gespeeld, die volkomen vrijgelaten het eerste Vasserse punt kon binnen slaan. De eerste doortikbal van de spelverdeler volgde op 5-4, toen hij geen blokkering tegenover zich had, en de laatste was de afsluiting van de wedstrijd bij 25-17. Alle tussenliggende pogingen, een stuk of vijf, vielen onverdedigd op de vloer.

Met dit voorval worden de Oosterik / Heren 1 wat neergezet als een stel domme schapen, maar dat zijn de in het gewone leven geslaagde en intelligente jongmensen niet. Het allesoverheersende probleem is, eerder gezegd, het ontbreken aan volleybalintelligentie. Trainer / coach Ruud Veldscholten gaf duidelijk aan dat twee Esch Stars verdedigers diep in het achterveld stonden geposteerd, en tactische ballen door het midden moesten. Daar kwam helemaal niets van terecht. Was het maar een praktisch probleem, dat de ploeg collectief gehoorschade heeft opgelopen hetgeen met gehoorapparaatjes kan worden verholpen. Nee, dat praktisch probleem speelt alleen bij mij persoonlijk. Maar ja, met het bijwonen van de afscheidstoernee van Slayer en alle andere mogelijke vormen van geluidsterreur is het nog enigszins verklaarbaar dat een gesprek voornamelijk wordt gekenmerkt door de “hé, wat??” vraag. Onwil is het ook zeker niet, de Oosterik / Heren 1 spelers zijn echt niet te beroerd om zich het snot voor de ogen te werken. Wat het dan wel is, is wat lastiger te omschrijven. Maar de vlag die de lading het meest dekt is dat de spelers niet uit een comfortzone kunnen stappen. Dit is het trucje wat ik geleerd heb, zo doe ik het, een plan B kan ik niet. Tja, na Esch Stars is duidelijk geworden dat een afstudeerscriptie van een student sportpsychologie een pracht van een opdracht zou opleveren.

Roel Westemeijer begon hoopvol met een prima opslag en het eerste punt: 0-1. Direct erop volgend was dat soort van bepalend moment, met een tweemans Mare Volley blokkering op de Vasserse spelverdeler die de vrijgelaten midaanvaller bediende. De Esch Stars routinier zorgde zalf met zijn opslag voor 4-1. Dat werd keurig gepareerd door Martijn Lammers, die serverend de gasten terug bracht tot 4-4. De 5-4 was de eerste doortikbal van de Vasserse spelverdeler die onverdedigd bleef, waarna Michiel Westerhof ongewild de set de negatieve kant op stuurde door eerst uit en daarna in het net te meppen: 8-4. De dertig seconden break op 9-4 kon de gasten niet inspireren, via 13-7 liep de schade verder op tot 16-8. Even was er de hoop dat het tij zou keren toen Mart Willemsen naar 16-11 serveerde. En dat mag zeker gezegd worden: Mart Willemsen was het enige lichtpuntje in deze donkere decemberdag. Hij kwam overduidelijk wedstrijdritme tekort en leverde vooral tot eigen frustratie in de openingsset veel niet goede en soms onbruikbare passings op. Maar zijn terugkeer in het derde bedrijf, waarin zijn frustratie over het eigen optreden opzij was gezet, bood met een aardig optreden en de eerste scores tenminste een positief aanknopingspunt. Een tweede onderbreking van dertig seconden deed nogmaals de vraag opdoemen of de ploeg collectief naar Specsavers moet voor gehoorondersteuning. Bij 20-12 kwam Huub Oude Griep in het midden voor Ties Heesink en nam teamcaptain Luc van Deth de diagonaalpositie in van Jort Johannink. Of dat enig effect sorteerde blijft ongewis, want de Oosterik / Heren 1 buitenkant deed wat dat betreft de deur op slot. Netserve Martijn Lammers 21-12. Ketser in de passing van Martijn Lammers: 22-13, gevolgd door een bovenhands uit gespeelde bal (op zich al bijzonder) van Michiel Westerhof voor 23-13 en nogmaals een ketspassing van Martijn Lammers voor 24-13. Na over en weer side out werd afgesloten met 25-14.

Ik lees nu terug over de laatste zinnen en met name het gedeelte “een bovenhands uit gespeelde bal (op zich al bijzonder)”. Eigenlijk staat er tussen de haakjes een behoorlijk groot probleem. Natuurlijk: ik heb het als speler ook wel eens gehad. Dat je een bal niet anders kunt dan bovenhands spelen, ‘m zo scherp mogelijk probeert weg te leggen en ‘m tot eigen frustratie en ook schaamte plomp in het net speelt. Maar zoiets gebeurt incidenteel, en bij sommige Oosterik / Heren 1 spelers gebeurt dat veel vaker dan incidenteel. En dat roept de vraag op: het veld is ruim zat met 9 bij 9 meter, met ongeveer 15 jaar volleybalervaring kan iedere Oosterik / Heren 1 bovenhands een bal bij de tegenstander neer leggen; hoe ontstaat dan de mindfuck dat het veel vaker dan incidenteel fout gaat?

Er valt wat voor te zeggen dat de buitenkant in de tweede inning aan de kant mocht blijven. Het was wel wat lullig voor Martijn Lammers. De enige die met regelmaat punten wist binnen te tikken, maar zijn drie opzichtige fouten in de laatste vijf punten maakten zijn nieuwe rol tot bankzitter verdedigbaar.

In het tweede bedrijf werd de trilogie van Deth wel in wedstrijdverband in ere hersteld, al was het met Nick in het midden en Luc aan de buitenkant wat anders dan dat het de laatste tijd gebruikelijk was. Nick maakte zijn eerste score voor 2-3, en twee scores van Huub Oude Griep hielden de gasten tot 4-4 in de race. Bij 7-4 had de thuisploeg weer een gaatje geslagen. Peter van Deth maakte zijn eerste score door het midden op 7-5, vervolgens op achterover voor 8-6 en serveerde dicht tot 8-8. Na zijn serve over de achterlijn, 9-8, leek het weer mis te gaan. Na een doortikbal van de Vasserse spelverdeler, zucht, en een dermate uitgeslagen aanval van Jort Johannink die zonder achtermuur in de zaal waarschijnlijk in Tubbergen terecht was gekomen was er bij 11-8 weer een gaatje. De dertig seconden break op 13-9 hielp niet getuige het oplopende gat tot 16-10. Door een heerlijke opslagbeurt van Nick van Deth braken er plots weer wat zonnestraaltjes door: 16-17. Vooral ook door de herintree van Martijn Lammers, die er op de diagonaal was ingekomen. Het leverde een paar fraaie scores op, waaronder een snoeiharde  driemeteraanval die de 20-19 op het bord bracht. Het werd beantwoord door een Vasserse driemeteraanval. Niet snoeihard en ook zeker verdedigbaar, maar het projectiel werd niet verdedigd. Daarop volgden nog twee passings die direct naar Vasserse kant vlogen en daar tot punt werden gepromoveerd. De snelcursus “hoe gooi ik de eigen glazen in” werd besloten met 25-20 winst voor de nummer laatst.

De 2-0 achter en met name de bijzonder matige openingsset zorgden uiteraard voor alarmfase 1. Maar de Vasserse sterren fonkelden ook niet opzichtig, en met een normaal niveau moest Oosterik / Heren 1 het tot een barrage van de vijfde set weten te schoppen. Nick van Deth, van de midpositie naar spelverdeling geschoven, gaf uiting aan dat besef door naar 0-7 te serveren. Zijn netserve zorgde voor 1-8, waarna Martijn Lammers volledig vrijgelaten op achterover de 1-8 binnen ramde. Daarna wisselde het beeld nogal. Na een fraaie driemeteraanval van Luc van Deth zorgde Martijn Lammers met twee scores voor de fraaie 9-15 voorsprong. Bij 13-15 was die grotendeels  teniet gedaan. Ook de 15-19 voorsprong was bij 19-20 vrijwel geheel verdwenen. Tot aan 23-23 liep het gelijk op, met de aantekening dat de Esch Stars scores vooral te danken waren aan Martijn Lammers in het blok (20-20), Martijn Lammers ver uit (21-20), Martijn Lammers nogmaals in het blok (22-21) en netserve Martijn Lammers (23-22). De sluitingsceremonie was voor de teamcaptain. Luc van Deth sloeg op achterover de 24-24 binnen en hielp zichzelf daarmee aan opslag. Zijn netserve en daarna uitgeslagen driemeteraanval hielp de Vasserse ploeg aan 26-24 en wedstrijdwinst.

Voor de betreffende spelers zal het, dat besef ik me echt wel, niet prettig zijn in een soort van nameshaming terecht te komen; hun eigen naam en de gemaakte fouten erbij te moeten lezen in een wedstrijdverslag. Maar dat is om zaken duidelijk te maken. Vanaf de 19-20 scoorde Esch Stars om precies te zijn één punt: aan de buitenkant werd dwars door het Mare Volley blok geslagen. En dat maakt het ene punt ook nog arbitrair; het zou net zo goed een niet sluitend Mare Volley blok en dus een Mare Volley fout mogen heten. Maar goed: één score dus. Daar stond tegenover één Vasserse fout middels een uitserve. De gasten stelden daar drie prima scores tegenover: Mart Willemsen door het midden en twee keer Luc van Deth. Dat werd totaal geniet gedaan door de genoemde vier aanvallende en twee serverende fouten. Dus samenvattend: Esch Stars bij 19-20 achter één punt en één fout. Oosterik / Heren 1 scoort drie keer, waardoor het de set had kunnen winnen, maar maakt zes fouten. En dat alle zes de fouten komen van de sterkhouders van de ploeg, hardhitter Martijn Lammers en de super driemeteraanval van Luc van Deth zijn vanaf mijn positie vaak geroemd, maakt het extra zuur.

In de bonusset werd vooraf natuurlijk beloofd voor het ene puntje te gaan, maar de intentie stond bij 8-4 al weer op de helling. Nick van Deth zorgde met een sterke opslagbeurt voor 9-8, daarna werd van de gasten niets meer vernomen. Via 12-8 en 19-11 werd het 24-15. Het afsluitende punt, de 25-17, was hoe exemplarisch van de hand van de Vasserse spelverdeler die de bal direct overspeelde.

De avond tegen de nietige nummer laatst tegen het vrij beperkte Esch Stars welke natuurlijk nooit mis kon gaan, werd een helse avond en een vernietigende mokerslag. Soms zou je willen dat de heren na de wedstrijd even de koppen bij elkaar steken en de zaken even uitpraten, maar in dit speciale geval was het relativeringsvermogen van de heren wel prettig door gelijk de lip aan het bier te zetten en het vooral niet meer over de wedstrijd te hebben. Het is een lastige situatie. Als speler beleef je wedstrijden anders. Als bankzitter beleef je een soort van nachtmerrie. Twee prachtige weken waren het, met een sportief ouderwets swingend Oosterik / Heren 1 en daarachteraan weekeinde met activiteiten die ontzettend veel lol en voldoening brachten. En aan die golf van optimisme komt plotsklaps een einde door een mokerslag van jewelste. Hoe moet het verder met de uitwedstrijden, wanneer de ploeg zelfs door het nietige en de terechte nummer laatst Esch Stars op een 4-0 nederlaag wordt getrakteerd? Dat wordt een 2020 vraag. De volgende thuiswedstrijd van aanstaande vrijdag tegen WVC Volley wordt the next big thing. De reserves uit Wierden staan twee punten hoger en hebben vier punten meer vergaard. Tuincentrum Oosterik / Heren 1 zal na deze deceptie vast warm worden van alle steun, en dus is iedereen van harte welkom in Kulturhus de Mare. De wedstrijd vangt aan om 20:00 uur.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>