In het meest recente optreden op de Twentse volleybalvelden kreeg de hoofdmacht van de volleybalvereniging Mare Volley een enorme mokerslag te verwerken. De rode lantaarn drager Esch Stars, die bepaald niet imponerend speelden, lieten Tuincentrum Oosterik / Heren 1 puntloos uit Vasse vertrekken. Dat zat het Noord Deurningse vlaggenschip blijkbaar niet lekker. De getergde thuisploeg trok tegen de arme jongelingen van WVC Volley Heren 2, kwalitatief een stuk sterker dan de Vasserse sterren, fel van leer. De eerste knetterharde opslagbeurt eindigde bij 10-0. Via overweldigende tussenstanden van 14-4 en 20-5 werd een 25-9 neergezet. In de tweede doorgang konden de Wierdense gasten aanklampen tot 2-2, waarna het via 8-2 naar 14-4 ging. Ook deze set met ongekend serveergeweld eindigde in een dubbeldikke zege: 25-10. In de derde doorgang slopen er concentratiedipjes en foutjes in het spel, en de talentvolle jongeren uit Wierden wisten dit op waarde te schatten door met 7-14 de leiding te pakken. Tot 15-18 stond de thuisploeg op achterstand, waarna het zich mede door de zich forcerende gasten rap naar de 25-20 wedstrijdwinst sloeg. De bonusset kende eenzelfde verloop. De achterstand was maximaal bij 13-17 en hield aan tot 17-19, waarna in een flitsfase de 25-22 werd neergezet. Op zich is het niveauverschil in de laatste twee wedstrijden zeer zorgelijk. Maar het is beter om het goede gevoel mee te nemen naar 2020. Een getergd en gedreven Oosterik / Heren 1 heeft op de ultieme manier revanche genomen en zichzelf een goede dienst bewezen.

 

 

 

 

 

 

Het volleybalseizoen 2019 – 2020 fluctueert qua uitslagen als nooit tevoren in het negende levensjaar van de volleybalvereniging Mare Volley. Aan de andere kant is het vrij constant te noemen: in het eigen Kulturhus de Mare is de Oosterik ploeg ongeslagen, terwijl buitenshuis maximaal een set per wedstrijd werd binnengehaald. Op vrijdag 6 december 2019 zou het uitduel bij de nummer laatst voor de hoofdmacht van de volleybalvereniging Mare Volley het omkeerpunt worden in de treurige balans buiten het eigen Kulturhus de Mare. Gesterkt door twee flitsende optredens in de laatste twee thuisduels, was er in het Noord Deurningse kamp daarover geen enkele twijfel: na het uitduel bij Esch Stars kon de term uitcomplex diep in de grond worden begraven. Dus niet. Tegen de bepaald niet groots spelende rode lantaarn drager Esch Stars werd een 4-0 verlies geleden, en was de afdroogpartij in de openingsset middels 25-14 een extra klap in het gezicht. Te Vasse liep het Noord Deurningse vlaggenschip tegen een enorme mokerslag op en namen de degradatiezorgen verder toe.

Een paar dagen na de mokerslag is het wel weer zaak vooruit te kijken. Natuurlijk zou het logisch zijn wanneer Oosterik / Heren 1 het gevoel heeft in de laatste thuiswedstrijd van 2019 dat er wat recht te zetten valt. En statistisch is overduidelijk dat het binnen de muren van Kulturhus de Mare wat gemakkelijker is om dat recht te zetten. Maar goed: bij de op het oog mentaal wat labiele formatie kon de dadendrang ook gemakkelijk omslaan in geforceerdheid. En natuurlijk moet de tegenstander ook nog willen meewerken. WVC Volley Heren 2 was uit een recent verleden bekend als een bonte verzameling routiniers. Groot was de verrassing toen een blik jonge talenten de zaal kwam binnen stormen, onder leiding van een geslepen en geroutineerde spelverdeler en last but least een speler die vorig seizoen nog in de hoofdmacht van de Wierdense vereniging uit kwam en wel op derde divisie. Het waren met name de jongelingen die bij het inslaan imponeerden door met grote regelmaat knoerhard rechtdoor tegen de zijlijn aan te slaan. Het gevoel om iets recht te zetten kon dan nog zo groot zijn, de indruk was dat WVC Volley dit wel eens lelijk in de weg zou kunnen staan.

Nou, WVC Volley kon niet lelijk in de weg staan van Huub Oude Griep die vooral in de eerste twee sets een eenmans sloopbedrijf leek. Dat Huub Oude Griep de eerste serveerder in rij was, was door het ontbreken van Martijn Lammers puur toeval. En Huub Oude Griep heeft de reputatie dat zijn opslagen van Richard Krajicek achtige snelheden kunnen zijn, maar daar kleeft een risicopercentage aan waardoor het maximaal maar vaker niet dan wel drie keer goed kan gaan. De opening was ongekend. Tien snoeiharde opslagen waarbij de Wierdense jonkies direct schipbreuk leden. Vijf directe punten middels ketspassings linea directa naar het plafond, en een ace. Bij 10-0 kwam er een lullig einde aan de fabuleuze serie, door een net iets te scherpe passing waarbij spellie Roel Westemeijer schijnbaar een voetfout maakte. Jammer, soms ziet een scheids net iets teveel. Fout is fout natuurlijk, maar in uitwedstrijden worden dit soort futiliteiten nimmer afgefloten (tot grote ergernis van de Mare Volley leidsman zelf kan ik uit eigen ervaring mededelen). Het maakt zo benieuwd waar de serie van Huub Oude Griep anders was geëindigd.

De Oosterik / Heren 1 formatie speelde twee sets lang als een opgevoerde hoge snelheidstrein. Het valt op twee manieren uit te leggen: ofwel Huub Oude Griep zorgde met zijn tienklapper voor een enorm wow-effect wat anderen inspireerde, ofwel de thuisploeg had zich al lang voor de wedstrijd collectief voorgenomen om de Vasserse mispeer linksom of rechtsom recht te zetten. Hoe dan ook: de Wierdense talenten werden slachtvee in de Noord Deurningse dadendrang. Na de 10-1 wist Nick van Deth, deze keer als midden, door te trekken naar 14-1. Ook deze serie had een direct punt middels een ketspassing en een ace in zich. Na deze twee knetterende opslagbeurten leken de Wierdense talenten zich weer in het strijdgewoel te willen mengen. Het bleef beperkt tot de terugkeer van 14-1 naar 14-4. Een enorm doffe dreun van Michiel Westerhof liet 15-4 noteren en hielp daarmee de teamcaptain Luc van Deth aan opslag, die de 20-5 op het bord bracht. Roel Westemeijer, het was zijn eerste opslagbeurt (!), liet 24-6 noteren. WVC Volley trachtte het aanzien iets minder deprimerend te maken door van 24-6 tot de negen punten terug te komen. Luc van Deth rammelde aan de buitenkant de 25-9 binnen.

Roel Westemeijer, de by far meest scorende serveerder in de Mare Volley ploeg, bleef gek genoeg in het geweld iets achter en opende het tweede bedrijf met een magere 2-0. De gasten leken terug te komen door naar 2-2 gelijke stand te ballen, maar het was wederom Huub Oude Griep die daar anders over dacht. Snoeihard, onder meer middels twee directe punten, werd de stand vanaf de serveerlijn naar 8-2 getild. Na de 8-4 nam teamcaptain Luc van Deth over door naar 14-5 te serveren. Daarin zaten inbegrepen een ace en een direct punt middels een ketspassing. Leuk, maar die vielen in het niet bij een weer werkelijke fantastische driemeterklap van zijn hand. Zijn hangtime in de aanloop deed denken aan een dunk van Michael Jordan, Air-Jordan indeed, en de klap die volgde zou ook een international als Wouter ter Maat nog doen likkebaarden. Ongekende schoonheid op tweede klasse niveau. Het aantal toeschouwers in deze wedstrijd viel zeker gezien de volle bak in de eerdere thuiswedstrijden gewoon tegen; ze zullen nooit weten wat ze gemist hebben. Deze generatie mag dan zo mobiel zijn als de pest, dan is het toch zonde dat dit fenomenaal hoogtepunt niet via een sociaal kanaal terug te zien is. Waar is onze oud speler Marc Lohuis met zijn technologische camera wanneer je hem nodig hebt?

Nou ja: na anderhalf set kreeg trainer / coach Ruud Veldscholten al de gelegenheid de luxe wissels in te brengen. Op 14-5 kwam Mart Willemsen op de plek van de nog niet genoemde, maar wel makkelijk scorende Peter van Deth en op 15-7 mocht broer Luc plaats maken voor Jort Johannink. Mart Willemsen gaf direct een visitekaartje af door van 15-7 naar 17-7 te serveren. In twee opslagbeurten werd ook de tweede setwinst middels 25-10 binnen gehaald.

Na de twee ultra strakke sets kakte de concentratie in en permitteerde de thuisploeg zich een hoger foutenpercentage toe. De Wierdense coach en oud divisiespeler bracht zichzelf binnen de lijnen; ook dat maakte verschil. Mart Willemsen serveerde met een direct punt naar 3-2, waarna bij 5-8 de trainer / coach voor het eerst moest vluchten in de pauze van 30 seconden. Het leverde wel het puntje voor de coach op, Peter van Deth sloeg fraai de 6-8 binnen, maar de gasten wisten uit te lopen tot 7-14. Dat was vooral te danken aan de thuisploeg, waar drie achtereenvolgende aanvallen over de buitenkant niet in het WVC Volley speelveld belandden. Huub Oude Griep plantte zichzelf nog een keer in de hoofdrol door naar 13-14 te serveren.  Daarna liepen de gasten weer uit tot 15-18. Peter van Deth sloeg nogmaals fraai door het midden voor 16-18 en daarna was WVC gezien. Onder meer door nogmaals twee scores van Peter van Deth, maar ook zeker door eigen toedoen. In de beslissende fase produceerde WVC veel eigen fouten door hopeloos uit of in het blok te rammen, zich daarmee tot de Mare Volley ploeg in het kwadraat tonend. Via 15-18 werd het 25-20, waarbij herintreder Luc van Deth het zichzelf nog kon permitteren door op 24-19 onder het net door te serveren.

De bonusset gaf ongeveer hetzelfde beeld van de gasten die lange tijd op voorsprong stonden maar dit, spoiler alert, niet wisten vast te houden. Na de 2-3 gaf Ties Heesink zijn eerste speelminuten in deze wedstrijd glans door naar 6-4 te serveren. Dat werd door de Wierdense ploeg gepareerd naar 6-7. Na de 10-10 gelijke stand liepen de gasten voornamelijk met het wapen van de korte serve naar 13-17. Peter van Deth, op de 13-17 stand ingevallen, wist met een rake blokkering direct een punt te zetten bij 14-17. Broer Luc sloeg de aansluiting aan de buitenkant bij elkaar op 17-18. De twee volgende punten, de 18-19 en 19-19, waren ook van zijn hand waarmee de teamcaptain zich weer een voorbeeld in de strijd toonde. In de slotfase was het een mix van eigen scores en WVC fouten, waarmee de 25-22 stand werd bereikt.

Dat betekende de eerste volle vijfpunter dit seizoen in eigen de Mare. Natuurlijk in eerste instantie door een op revanche belust en ontketend Oosterik / Heren 1, maar ook door toedoen van de gasten. Een qua kwaliteiten gezegende ploeg waar nog veel uit te halen is, maar de eerst stapjes van de Wierdense jongelingen gaan nog gepaard met groeistuipjes. Een zaal met een voor hun doen kleine afmeting doet ze uit het lood slaan, en de jongelingen maakten juist bij de big points merkwaardige fouten. Een Oosterik / Heren 1 in het kwadraat; zeg maar. Dit  WVC Volley lijkt wel een juiste mix te hebben van routiniers die nog wat kunnen betekenen tesamen met jonge talenten. Het is niet verbazingwekkend wanneer de Wierdense formatie in de tweede seizoenshelft een enorme groeispurt gaat meemaken.

En Tuincentrum Oosterik / Heren 1? Het Esch Stars debakel doet vermoeden dat het uitcomplex geen halt kan worden toegeroepen. Immers: gemakkelijker als een uitwedstrijd bij de nummer laatst kan het niet worden. Maar dat zijn negatieve gedachten die qua scorebordjournalistiek  wel hout snijden, maar niet de overhand mogen krijgen. Tuincentrum Oosterik / Heren 1 heeft zich op de best mogelijke manier gerevancheerd voor de Vasserse mispeer, en met dit fijne gevoel waarmee 2019 wordt afgesloten moet het 2020 weer aanvangen.