Get Adobe Flash player

Mare Volley swingt ouderwets

Het was lang wachten op goed nieuws omtrent de hoofdmacht van de Noord Deurningse volleybalvereniging Mare Volley. Om precies te zijn: een vol seizoen en daarna na een kwart seizoen. Afgelopen vrijdag 22 november moest een bij voorbaat kansloos gevecht aangegaan worden met de virtuele ranglijstaanvoerder VVA. Wellicht door de er zo dik bovenop liggende underdogrol knalde Tuincentrum Oosterik / Heren 1 er vanaf het eerste fluitsignaal gedreven in. De onderhoudende pot kende een stevig aantal wow momenten, met soms ongelooflijk geklepper aan de buitenkant en een paar fabuleuze driemeter aanvallen. Een goed nieuws show werd het after all niet. De derde doorgang kende een zwakke start door een hoog foutenpercentage, al vocht de thuisploeg zich nog aardig terug, en het werd ook niet het gedroomde slotakkoord. Na vijf sets wisten de gasten uit Albergen namelijk de winstpremie op te strijken. De Mare Volley formatie staat voor het tweede seizoen op rij in degradatienood, en dat blijft door het verlies onverminderd voortduren, maar deze levendige wedstrijd zou de basis moeten zijn om in de komende belangrijke fase van de competitie op voort te borduren.

Teamfoto 1

 

 

 

 

 

 

Het volleybalseizoen 2019 – 2020 kende geen doelstelling in de vorm van kampioen worden of een bepaalde plek in de eindrangschikking willen halen. Met vier jongelingen nieuw in de ploeg die vanuit het ter ziele gegane samenwerkingsverband SetDeko waren gekomen, een herintreder met een Mare Volley Heren 2 verleden en verder drie jonge Doarpers, moest het team weer rijpen als zeg maar een goede fles wijn: langzaamaan weer body en karakter krijgen. Dat langzaamaan werd iets te nadrukkelijk genomen. Daardoor staat de Noord Deurningse hoofdmacht na een kwart competitie wederom op de eennalaatste plek. Die eennalaatste plek biedt aan het eind van het seizoen een enkeltje richting derde klasse; opnieuw degradatie dus.

De eerste thuiswedstrijd tegen Devoc 2 werd keurig met 3-1 gewonnen en bood volop perspectief. Dat perspectief werd er in de uitwedstrijden vakkundig uitgeslagen. In de seizoensopening bij Rivo 3 toonde de Oosterik formatie zich nog vrijwel gelijkwaardig met de Riessense tegenstander, en had het 3-1 verlies ook anders kunnen uitpakken. Maar bij Saasveldia, Polstars, Flevoll en Havoc werd het Noord Deurningse vlaggenschip geregeld compleet weggeblazen en was een enkel gestolen setje het maximaal haalbare. Het was en is best zorgelijk. Het waren ploegen waar in eerdere seizoenen heuse krakers tegen op de mat werden gelegd, en waar zeker in het recente verleden de Mare Volley ploeg zich meestal tot winnaar mocht kronen. Om in dit seizoen tegen dezelfde ploegen geregeld weggevaagd te worden, dat is aanleiding voor de zorgwekkende toestand en roept vraagtekens op. Het grootste vraagteken is uiteraard: hoe kan dit? Juist de nieuwelingen laten de meeste groei zien en weten te verrassen met fraaie actie’s. Dan moet het dus in de Mare Volley kern zelf zitten, zou je denken. Dat lijkt een juiste conclusie. Het niveau bij de kern spelers die al jarenlang met elkaar speelt, lijkt achteruit te zijn gegaan. Het zal wellicht ook met motivatie en wedstrijdmotivatie te maken hebben; dat de gedachte heerste dat de ploeg weer gemakkelijk bovenin zou meedraaien. Na een kwart van de competitie is één ding in elk geval duidelijk: niet dus.

Natuurlijk zal voorafgaande het duel met VVA niemand hebben uitgesproken dat het een kansloze missie zou worden; dan had de wedstrijd net zo goed schriftelijk afgedaan kunnen worden. Maar al met al was het wel een soort van alarmfase 1: ervan uitgaande dat VVA de reputatie zou waarmaken en de winst uit de Mare zou weten mee te nemen, komt de druk vol op de komende wedstrijden thuis tegen middenmoter SVH en de andere degradatiekandidaten WVC Volley en Esch Stars. December wordt een heet maandje, zeg maar.

Was de aanname dat VVA de winst uit de Mare zou weten mee te nemen gerechtvaardigd? Op basis van de scorebordjournalistiek wel. VVA verloor één wedstrijd: vroeg in het seizoen van Saasveldia in vijf sets; hetgeen gezien mag worden als een vroege topper. Vergelijkend warenonderzoek maakt Oosterik / Heren 1 duidelijk de onderhond. Te Hoksebarge won VVA met 1-3, terwijl de Mare Volley ploeg bij Havoc volledig kansloos werd gelaten. De huidige koploper Polstars werd door VVA volledig gedeklasseerd met 25 tegen 13, 14, 16 en 19 terwijl Oosterik / Heren 1 bij Polstars geen poot aan de trapper kreeg. Dat Polstars de huidige koploper is, of was beter gezegd, ligt aan het aantal gespeelde wedstrijden. VVA heeft er een paar minder gespeeld, maar heeft de minste verliespunten.

Dat VVA minder wedstrijden heeft gespeeld heeft blijkbaar te maken met de personele bezetting, die aan de te krappe kant lijkt. Twee keer week VVA al uit naar een doordeweekse dag om te spelen, en nummer drie is aanstaande. Het duel in Kulturhus de Mare had al een aantal weken eerder gespeeld moeten worden, maar werd op verzoek van VVA verplaatst.

Trainer / coach Ruud Veldscholten begon met alle nieuwelingen in de basiszeven, uitgezonderd de geblesseerde Mart Willemsen. Dat idee was zeker te verdedigen. In het meest recente duel bij Havoc gaf de trainer / coach het vertrouwen aan de oude Mare Volley kern, maar dat vertrouwen bleek gezien het volledig kansloze verlies niet erg gegrond. En dus mochten spellie Roel Westemeijer, diagonaal Jort Johannink en midden Ties Heesink proberen het beter te doen, aangevuld met midden Peter van Deth, de buitens  Martijn Lammers en Michiel Westerhof aangevuld met libero Robbin Groeneveld. De man in de andere kleur, GROOOEEEN zouden ze bij Lingo schreeuwen, wist zelfs te scoren. Een te scherpe passing ging over het net heen en viel pardoes bij VVA op de vloer: 2-3.. Hoewel tot 6-7 het verschil van een punt bleef, gaf de heerlijk op dreef zijnde Martijn Lammers zijn eerste visitekaartjes af. Aan de buitenkant sloeg hij snoeihard de 5-6 en 6-7 binnen, en op achterover de 8-8 gelijke stand. De gelijke stand bleef tot 11-11, waarna de gasten uit Albergen het eerste belangrijke gaatje wisten te slaan naar 11-14. De middens zorgden beiden voor een puntje erbij. De VVA mid, beiden waren nauwelijks af te stoppen, maakte de 12-15 na een knoert van een rally. Ties Heesink kwam er in het midden prima door en zorgde daarmee voor 13-15. Hij hielp daarmee Roel Westemeijer aan opslag. Voor de tweede keer in zijn nog prille Mare Volley loopbaan wist hij het duel te doen kantelen. Zijn sprongopslag bracht het op dat moment sterkere VVA in grote problemen. Van 13-15 liep de serie naar 17-15, middels vier directe punten door ketsers op zijn opslag. VVA sloeg door het midden terug en was bij 17-17 er weer naast. De coach bracht Ruud Veldscholten bracht Luc van Deth in op de plek van Jort Johannink om het blok te versterken. De 19-17 was inderdaad een lekker blok punt, al was het Michiel Westerhof die daarvoor zorgde. Opnieuw via het midden wist VVA de 21-22 voorsprong te bemachtigen. Luc van Deth scoorde zijn eerste punt bij 23-22, door de eerste de beste set up op de drie meter er vol in te rammen. Heel knap hoe hij koud in het veld direct dit geweld wist te produceren. Bij 24-24 werd het een spannende finale. Het werd beslist door de opslagdruk van Peter van Deth. Zijn retestrakke opslag bracht VVA zodanig in problemen dat de 25-24 kon worden bijgeschreven. De volgende opslag leverde een ketspass op bij VVA en dus een snelle 26-24.

In de tweede doorgang bleef Luc van Deth de diagonaalpositie bekleden. Huub Oude Griep nam de midpositie over van Ties Heesink en nam Nick van Deth de taak van spelverdelen over van  Roel Westemeijer, waarmee het “oude” Mare Volley in ere werd hersteld. De wisseling van spelverdelen was overigens tijdelijk. Vanaf dat moment bleef Nick van Deth als voorspeler de ballen opgooien, om een zo sterk mogelijk blok te krijgen. In het achterveld, vanwege zijn sterke serveerwerk en rappe verdediging, werd voortdurend Roel Westemeijer ingewisseld. De wissels hadden in het enerverende duel even tijd nodig om op adem te komen; en die tijd was er niet. Enkele net iets te scherpe passings veranderden een 5-4 voorsprong, na weer een knoert van een rally, in 6-10 achterstand. Twee aces van Nick van Deth zorgden voor aansluiting bij 10-11. De 12-12 gelijke stand werd door Michiel Westerhof op het bord gebracht, door een fraai bovenhands gespeelde bal helemaal langs de volledige breedte van het net heen. Bij 13-16 keek de Oosterik / Heren 1 weer tegen achterstand aan. Dat bleef zo, ondanks dat teamcaptain Luc van Deth dat heldhaftig probeerde te verhinderen. Op achterover sloeg hij 13-14 binnen, met de opslag leverde hij de 15-16 af en na weer een lange rally knalde hij vanachter de driemeter de 16-17 binnen. Het bleek een opmaat naar de 17-19, een fabuleus binnen geslagen driemeteraanval van welhaast eredivisieniveau. Door twee op elkaar volgende netserves kwam de thuisploeg echter niet dichterbij. Het verschil werd, zoals de hele wedstrijd eigenlijk, gemaakt in het midden. Een rake klap door de boomlange VVA mid betekende 24-20, die vervolgens een huizenhoog blok wist te zetten op Peter van Deth: 25-20.

Daarna leek het over en sluiten met de thuisploeg. Het kwam weliswaar op 3-2, maar een bonte serie aan pass- en aanvalsfouten bracht VVA op 3-10. Gek genoeg was de specialist in de passing, de man in het groen, tot zijn eigen frustratie het af en toe behoorlijk kwijt. Bij 7-15 was de achterstand maximaal. Daarmee werd een zwakke fase van het Noord Deurningse vlaggenschip afgesloten, en kroop het langzaamaan dichterbij. Met name Martijn Lammers en Huub Oude Griep zorgden voor de puntenproductie. Met Michiel Westerhof aan opslag werd de forse achterstand verkleind naar 19-21. Om tot de 25 te geraken, hoefde VVA niet gek veel te doen. De Oosterik formatie zorgde voor de VVA punten middels een set up die de buitenspeler voorbij vloog, een uitgeslagen en een in het net geslagen aanval: 19-24. Een uitserve was het treffende einde van een set met een veel te hoog foutenpercentage: 21-25.

Oosterik / Heren 1 heeft zich dit seizoen nog niet ontpopt als een mentaal weerbare ploeg, het tegendeel is het geval. Duidelijk was dat na de 1-2 achterstand de thuisploeg wel van goeden huize moest komen om het nog om te draaien. Het goede huis was genaamd Oude Griep, Huub serveerde naar 5-2 voorsprong. De voorsprong bleef intact tot 8-5 door een verdomd fraaie redding van libero Robbin Groeneveld, die daarmee van zijn frustrerende optreden verlos leek. Leek inderdaad, want het liep weer anders. Een eenvoudige bal die de libero wederom door de vingers heen glipte, bracht de 8-8. Twee scores door het midden hielden de thuisploeg tot 11-10 aan de positieve kant van de score. Bij 12-14 hadden de gasten de leidende rol overgenomen. Een lepe en mooie driemeteraanval van Jort Johannink halveerde het verschil naar één, waarna Martijn Lammers hard binnen banjerde voor de 15-15 gelijke stand. Een fraaie serie opslagen van Peter van Deth middels twee directe punten uit ketspassings leek de 20-16 beslissing te forceren. Echter bij 23-23 was de virtuele ranglijstaanvoerder VVA er weer naast. Het slotakkoord kwam wederom van het goede huis genaamd Oude Griep. Huub legde een prachtige tikbal weg kort achter het tweemansblok tegen de zijlijn, dat de 24-23 opleverde. Hij hielp zichzelf ermee aan opslag en besloot met een ace: 25-23.

In de barrage van de vijfde set was het beste eraf. Martijn Lammers klepperde op achterover nog fraai de 2-3 binnen, maar vervolgens liep VVA snel weg naar 2-5 en 4-10. Het waren vooral passfouten die voor de forse achterstand zorgden. En als besluit voor zijn toch wat merkwaardige optreden, zorgde libero Robbin Groeneveld met een te scherpe passing voor de 8-15 eindstand.

Een verlies, ook al is het met 2-3, voelt natuurlijk altijd zuur. Aan de andere kant heeft Oosterik / Heren 1 wel een soort klassiekertje neergezet, waarin het soms genieten was. Het was zeker niet foutloos, maar wel gedreven en af en toe swingend. Hardhitter Martijn Lammers liet een paar memorabele klappen los, en drie achtereenvolgende driemeteraanvallen van aanvoerder Luc van Deth in de tweede doorgang waren van echt ongekende schoonheid en kwaliteit. Hoe mooi het soms ook was: met verliezen schiet het Noord Deurningse vlaggenschip in de ranking niets op. De ploeg staat nog steeds eennalaatste, al is het verschil met de naaste belagers verkleind. Het verschil met WVC Volley is 1 punt (dat een wedstrijd meer heeft gespeeld), zoals dat ook met Devoc 1 punt is (de ploeg uit Delden heeft juist een wedstrijd minder gespeeld). Ten opzichte van Wevo is het verschil met een gelijk aantal wedstrijden twee punten.

De volgende wedstrijd is wederom in eigen Kulturhus de Mare en wel komende vrijdag 29 november. Tegenstander is SVH en dat betekent ranglijsttechnisch de nummer eenalaatst tegen de nummer vijf. Op zich geen uitgangspunt waarin het makkelijk punten scoren is. Maar in de wetenschap dat Devoc – Wevo en WVC Volley tegen de nummer laatst Esch Stars ook op het programma staan, zou een verliespartij grote gevolgen kunnen hebben. Daarna volgt de uitwedstrijd bij Esch Stars, de nummer laatst zoals gezegd, en thuis tegen WVC Volley. Dat zijn nu verplichte puntenpakkers geworden om in deze tweede klasse te kunnen overleven. Die situatie hadden we aan het begin van het seizoen inderdaad niet kunnen bedenken. Tja, december wordt indeed een heet maandje.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>