De hoofdmacht van de Noord Deurningse volleybalvereniging Mare Volley heeft in het verleden heroïsche duels uitgevochten met het eerste herenteam van Havoc. Die tijden zijn geweest. In deze editie stond Tuincentrum Oosterik / Heren 1 als figurant op de vloer en wist het niet één keer bij de routiniers uit Hoksebarge in de buurt te komen. Het scoreverloop vertelt het verhaal: de openingsset via 4-0, 8-3 en 15-8 naar 25-15. Het tweede bedrijf kende reeds een onoverbrugbare kloof bij 12-3 en die bleef zo’n beetje staan tot 25-18. De derde doorgang leverde hetzelfde beeld op bij 11-3 achterstand en 17-10. Het wedstrijdverlies werd even uitgesteld, maar werd bij 25-20 een feit. Bij 7-1 werd duidelijk dat ook het stiekem binnenhalen van de bonusset er deze zaterdag niet in zat. Met 25-13 werden de gasten volledig afgeschminkt.

 

 

 

 

 

 

 

Tuincentrum Oosterik / Heren 1 had voorafgaande het duel te Haaksbergen zes duels in de bagage. De beide winsten kwamen uit de duels die in eigen Kulturhus de Mare werden gespeeld. Van Devoc Heren 2 werd met 3-1 gewonnen en in de meest recente speelronde werden de reserves van Wevo er met 3-2 onder gehouden. Winst in vijf sets betekende eigenlijk gewoon wat te weinig punten in het puntenbakje, vooraf werd op een vijfpunter gehoopt, maar gezien het wedstrijdverloop van 1-2 achter en een dikke 7-13 achterstand in de vierde omloop werd de winst in vijf sets gekoesterd. Misschien dat het wat positieve energie zou meebrengen in het duel bij Havoc Heren 1. De resultaten buitenshuis zorgden in elk geval niet voor positieve energie. Alle vier de uitwedstrijden werden verloren: één keer een 4-0 en tot drie keer toe bleef de buit beperkt tot een schamel setje.

Het meest recente treffen tegen de oudgedienden uit Hoksebarge dateert van 3 maart 2018. In de jacht naar het kampioenschap wist Oosterik / Heren 1 bij het sterke Havoc in een heroïsch duel een uiterst knappe 1-3 winst te boeken, welke middels 24-26 in de afsluitende set werd beslecht. Op 6 april van hetzelfde 2018 speelde Havoc als enig overgebleven concurrent wederom de hoofdrol. Het verloor één set bij SVH, waar het Mare Volley movement collectief bij aanwezig was, en dat was net genoeg om in de eennalaatste speelronde van het seizoen de kampioensvlag te kunnen hijsen.

Tja, dat waren nog eens tijden. Een nieuw kampioenschap in de tweede klasse zit er in de verste verte niet in. Ook de vierde stek, jarenlang de vaste eindrangschikking geweest, is ver uit zicht. Oosterik / Heren 1 staat na zes wedstrijden en iets meer dan een kwart van de competitie, op een plek waarmee het degradeert naar de derde klasse.

De zaterdag dat de Sint en zijn gevolg middels roetveeg- regenboog- en allerlei bonte kleuren Pieten het land binnenkwamen, bracht voor het Noord Deurningse vlaggenschip wat onwelkome surprises met zich mee. Hardhitter Martijn Lammers zag de kwalificatiewedstrijden voor het EK klootschieten op diezelfde zaterdagmorgen uitlopen en moest zich afmelden. Aan het boek curieuze van Deth verhalen werd weer een bijzonder hoofdstuk toegevoegd; het wordt een dikke pil inmiddels. Teamcaptain Luc wou een smeulend blok hout uittrappen, of zoiets, trapte daarbij vol in een spijker met een ontsteking tot gevolg. Geen wedstrijd dus. Met de geblesseerde Mart Willemsen nog aan de kant, werd het met één veldspeler als wissel toch wat krapjes.

Het is niet gezegd dat met de afwezigen erbij het wel was gelukt te Hoksebarge. Over het algemeen is het zo dat wanneer Oosterik / Heren 1 flink in de misère zit, hierbij niemand uitgezonderd is. Aan de andere kant was het in deze wedstrijd handig geweest om wat pijnpunten te kunnen wisselen. Diagonaal Jort Johannink zag zijn handelsmerk van diep in de hoek geslagen aanval in eerste instantie, zij het met wat moeite, door de Havoc verdediging gekeerd worden. Toen Havoc het kunstje doorzien had, werden zijn aanvallen zonder enige moeite verdedigd. Daar tegenover stond dat Jort Johannink de Havoc aanvallen als ook de korte tikbal links en rechts om de oren zag vliegen; verdedigend was het open huis. Ook Michiel Westerhof had zo’n dag dat hij vroeg in de wedstrijd wat passfouten maakte, en dit in mentaal opzicht meenam in het aanvallen; waar het ook bepaald niet wou vlotten. Op wat momenten van herstel na was het eigenlijk broodnodig om aan de buitenkant wat stabiliteit te krijgen.

Trainer / coach Ruud Veldscholten gaf vooraf de opdracht mee proberen een tweemansblokkering aan de buitenkant te krijgen, en dan verdedigend in de rechtdoor gaan staan; want de verwachting was dat de thuisploeg veel in de rechtdoor zou slaan. Dat bleek al bij het eerste punt. De uitermate rappe spelverdeler Roel Westemeijer en libero Robbin Groeneveld trachtten beiden de inderdaad rechtdoor geslagen aanval te pareren, maar liepen elkaar wat in de weg. De ervaren man in het groen zagen we daarna in gesprek gaan met de spelverdeler, in de veronderstelling om hem wat meer naar voren te sturen. Dat gebeurde ook: Roel Westemeijer verdedigde wat meters naar voren en hield daar, als enige van de ploeg, menig aanval van de vloer. Maar de libero trok juist weer naar het midden van het veld, waardoor de rechtdoor geslagen aanvallen onbegrijperlijkerwijs niet meer werden verdedigd.

De Havoc routiniers dwongen de gasten tot wat passfouten. De eerste Mare Volley score was aan de buitenkant door Jort Johannink: 4-1. Het verschil liep daarna weer rap op tot 8-3 en daarmee werd het tijd om de eerste 30 seconden break in te lassen. Het leverde een fase op waarin de gasten slechts een puntje van de achterstand wisten af te knabbelen, maar waarin de Noord Deurningse ploeg wel wat fraais liet noteren. In het midden kwam Peter van Deth er voor het eerst doorheen: 8-5. Huub Oude Griep klepperde aan de buitenkant lekker binnen voor 12-7 en Michiel Westerhof blokkeerde een driemeteraanval van de thuisploeg af: 12-8. Twee passings die net wat te scherp waren voor spelverdeler Roel Westemeijer en een ketspassing zorgden weer voor een grote kloof op 16-9 en een tweede moment van bezinning. Ondanks een ace van Peter van Deth voor 17-11, liep het verschil nog verder op tot 23-12. Twee identieke actie’s achter elkaar, spelverdeler Roel Westemeijer die een Havoc aanval weet te verdedigen, de prima overname van de set up door Jort Johannink en de rake klap van Huub Oude Griep aan de buitenkant, zorgden voor het 14^e en 15^e punt. Daar bleef het bij: 25-15.

Na de 1-0 in het tweede bedrijf liep Havoc pijlsnel uit naar 12-3. Trainer / coach Ruud Veldscholten trachtte op 7-3 het tij te keren met een kleine pauze, maar dat zetten geen zoden aan de dijk. Met een strakke serie opslagen van Peter van Deth, geholpen door scores van Huub Oude Griep aan de buitenkant, kwamen de gasten weer terug. Het werd besloten met een doffe dreun van Nick van Deth, in deze set in het midden geposteerd, die een overpass van Havoc hard erin banjerde: 13-10. Wat volgde was een typische Oosterik / Heren 1 fase. De thuisploeg liet één aanvallende score noteren en de Noord Deurningse gasten twee, en toch liep Havoc hard weg van 13-10 naar 22-13. Havoc kreeg de punten gemakkelijk binnen door een netserve, een voetfout, een driemeteraanval die onder het net door ging, twee aanvallen die in het net eindigden, een aanval uit en een ketspassing. De Oosterik formatie ontving er twee cadeaus voor terug: een aanval door het midden die uit vloog en een aanval op achterover welke in het net belandde. En zo ging het op side out verder naar de 25. De thuisploeg scoorde twee keer tegenover de ene score van de gasten, de overige punten waren geschenken naar elkaar toe: 25-18.

In de derde doorgang nam een oudere speler de plek van spelverdeler in bij Havoc. Door de geringe lengte en mindere snelheid zou dit een geschenk moeten zijn voor de gasten. Het cadeau werd niet uitgepakt en kon zo weer mee terug de stoomboot in. Havoc stoomde via 4-1 naar 11-3. Opnieuw een scala aanvalsfouten van het Noord Deurningse vlaggenschip die de teller snel deden oplopen, maar Havoc kreeg ook in de gaten dat de Mare Volley verdediging prikballen in het zogenaamde midgat structureel laat lopen. Een aantal tikballen in korte tijd bewees dat de gasten over weinig lerend vermogen bezitten. Het was een opslagbeurt van Nick van Deth, in deze set op de diagonaal, die het verschil naar 12-7 terug bracht. Een opleving van Michiel Westerhof middels twee achtereenvolgende scores bracht 14-10. Bij 17-11 was de achterstand weer vergroot, en door scores van Huub Oude Griep weer verkleind naar 21-17. Op de side out ging het verder. Nu eens niet door te profiteren van elkaar’s fouten, maar door eigen scores. Michiel Westerhof tikte nog de 23-20 binnen. Door een netserve van Peter van Deth en een ketspassing van Huub Oude Griep werd het verlies van de wedstrijd middels 25-20 een feit.

Een gestolen bonussetje zat er niet in, dat werd vroeg duidelijk. Havoc bleef makkelijk scoren en de gasten bleven even gemakkelijk aanvalsfouten maken. Via 7-1 ging het naar 9-2, en toen ook de man in het groen ketspassings begon af te leveren werd het op 14-4 uitzichtloos. De 20-8 was een prachtig punt van Ties Heesink, die de bal centimeters boven het Havoc midblok opwipte om direct erachter dood neer te vallen. Een lichtpuntje in de verder beschamende gang naar 23-9. Het einde van de wedstrijd had dan nog een positief verloop voor de gasten: van 23-9 werd het 25-13. Het 100^e en afsluitende punt van Havoc was niet geheel vreemd een netserve van de gasten.

Het moet gezegd worden: Havoc toont zich dit seizoen als een lastig te nemen horde; het toont zich als een constant presterend geheel. In het vorige treffen uit 2018 had Havoc krapte in de personeelsbezetting en dat leek het voornaamste probleem. De spelverdeler die in de starting six van het huidige Havoc aantrad, was er in het vorige treffen niet bij en dat maakt een behoorlijk verschil. Het was nu Oosterik / Heren 1 dat in de personele bezetting op het laatst een flinke veer moest laten. Het verlies is wel verklaarbaar; misschien een 4-0 ook nog wel.

Alleen de manier waarop dat ging stemt tot treurnis en zelfs mismoedigheid. De opening van de wedstrijd was veelzeggend. De trainer / coach geeft voorafgaande de wedstrijd de opdracht om de rechtdoor te verdedigen. Bij de eerste de beste Havoc aanval gebeurt dat iets te nadrukkelijk; twee spelers gaan voor dezelfde bal. En vervolgens worden alle aanvallen rechtdoor vrijgelaten en niet meer verdedigd; curieus.

In de tweede doorgang zagen we plots een midaanvaller vier keer achter elkaar een blok zetten op de spelverdeler, die achterspeler was. Er volgt een time out waarvan je aanneemt dat dit ter sprake komt. Direct na de time out is het plots de buitenaanvaller die het blok zet op de spelverdeler en achterspeler, en notabene zijn eigen man vrij laat. Op vrijgelaten speler op achterover krijgt dan natuurlijk de set up en kan vrijuit scoren.

De tikbal over het midblok heen in het zogenaamde midgat werd structureel onaangeroerd gelaten. De kleinere oudere en tragere spelverdeler vanaf de derde set had kansen moeten bieden om gemakkelijker te scoren, maar het bleef even kansloos. Het neigt tot cynisme, dat de volleybalintelligentie van Oosterik / Heren 1 nogal te wensen over laat. Maar eerlijk gezegd neigt dit duel en het gehele seizoen tot nu toe niet naar cynisme, maar naar droefheid.

Laat ik het zo uitleggen met een trip down memory lane: ik en mijn teamgenoten hadden verschrikkelijk veel moeite met het verknippen van ons prachtige Jongens A over verschillende seniorenteams. Dat is wel even 30 jaar geleden, maar goed. Bij het Jongens A dat na ons kwam zag ik precies hetzelfde. Dat was voor mij genoeg reden om het daaropvolgende Jongens A te willen coachen en zo de overstap naar de senioren te verkleinen. Het credo was simpel: de jongens coachen, vertrouwd met mij maken, uitnodigen om mee te trainen en daarna ook wedstrijden te spelen met mijn eigen seniorenteam, en vervolgens bij de overgang naar de senioren in mijn eigen seniorenteam tot wasdom te komen. En hoe dat te doen daar waren ik en mijn teamgenoten, het voormalige Mare Volley Heren 2, het over eens: de jong’s moeten fouten kunnen maken en wij moeten dat oplossen en tevens het warme nest bieden.

Dat er in volleyballand heel veel betere coaches zijn dan ik dat weet ik wel, alhoewel ik best trots terug kijk op het aantal kampioenschappen en vooral bekerwinst van Regio Oost met de boys, maar de aanpak van gewenning heeft altijd prima gewerkt en legendarische momenten opgeleverd. In die Jongens A periode begon iedereen met bier drinken. Of ik daar van enige invloed (sorry voor deze woordgrap) ben geweest? Ik hoop van niet, ik vrees van wel.

Wat mijzelf betreft is mijn laatste kunstje geweest de per ongeluk oprichting van Mare Volley in 2011. Tegenwoordig zit ik met rollator en wandelstok rustig naast het veld te observeren. Tuincentrum Oosterik / Heren 1 heeft vier jongeren als nieuw lid mogen begroeten. Sommigen redden zichzelf wel vanwege het niveau dat ze meebrengen, sommigen hebben een warm bad nodig waarin ze fouten mogen maken en de routiniers om hun heen dat wel oplossen.

Maar die situatie is er niet. Het Noord Deurningse vlaggenschip zou uiteraard veel routine moeten bezitten. De jongens zijn begonnen in de mini’s of bij Jongens C; hebben zo’n 10 tot 15 jaar volleybalbagage. Het zijn geen domme jongens. Studie afgerond, veelal een vaste baan, de helft zit al in een huisje-boompje-beestje situatie. Dan is de vraag natuurlijk: hoe kan het toch, zo bijna 0,0 volleybalintelligentie en geen enkele groei daarin? Hoe kan met een duidelijke opdracht van de coach de rechtdoor toch structureel onverdedigd blijven? En net zo structureel de tikbal in het midgat niet? Hoe kan het dat er collectief geen besef wie bij de tegenstander voor – en achterspeler is? Er is toch geen universitaire opleiding voor nodig om te zien of een spelverdeler voor of achter staat? Dat ziet een simpele boerenlul als ik toch wel? En dan komen de mentale problemen die er zijn of zijn geweest er nog bovenop, zoals het niet kunnen serveren in een wedstrijd of het uitcomplex.

Het seizoen telt 22 wedstrijden en dat is een eerlijke afspiegeling van het seizoen. Wanneer de hoofdmacht van de Noord Deurningse volleybalvereniging dan nog steeds op een degradatieplek staat en naar de derde klasse moet degraderen, dan zij het zo. Het zou wel volledig onnodig zijn. Met een stukje volleybalintelligentie kan de Oosterik / Heren 1 echt een heel mooi niveau halen, en een warm bad bieden voor de jongelingen die dat nog nodig hebben. Maar eerlijk gezegd zie ik op dit moment, maar gelukkig ben ik ook zo veranderlijk als het weer, waar die volleybalintelligentie vandaan getoverd moet worden. Het klinkt niet echt als aanmoedigingspremie om de komende wedstrijd tegen virtueel, minste verliespunten,  ranglijstaanvoerder VVA te gaan bezoeken maar wie weet kan Tuincentrum Oosterik / Heren 1 toch toveren. De wedstrijd vangt aan op vrijdag 22 november om 20:00 uur in eigen Kulturhus de Mare. Bij voorbaat is dit natuurlijk een kansloze missie voor het Noord Deurningse vlaggenschip. Maar nogmaals een trip down memory lane: het vorig seizoen eindigde in kansloze degradatie. In het seizoen werden twee winstpartijen geboekt, tegen het Denekampse DeVoKo en de kampioen Harambee. Misschien kan zo’n stunt in dit seizoen ook; we zullen het zien.